هر کدام از ما انسان‌ها یک حلقه از زنجیرۀ انسانی هستیم. پیش و پس از ما حلقه‌های دیگری وجود دارند و ما در این میانه باید با چیزهایی که از حلقه‌های قبلی می‌گیریم، برخورد مناسبی داشته باشیم؛ بدین معنی که بعضی چیزها را به حلقه‌های بعدی منتقل کنیم و بعضی چیزها را به گونه‌ای در خود جذب و حل کنیم که به حلقۀ بعدی منتقل نشوند. بر این اساس می‌توان گفت که هر کدام از ما حلقه‌ای هستیم که میان دو چرخه قرار گرفته است: چرخۀ نفرت و چرخۀ برکت.
منظور از چرخۀ نفرت، احساساتِ منفی، باورهای غلط، رفتارهای نادرست و نظایر آنهاست که از کسی به کسی دیگر منتقل می‌شوند و به ما می‌رسند؛ برای نمونه شخصی که صبح براثر دعوا با همسرش به شدت ناراحت شده است، سوار تاکسی می‌شود و ناخواسته با رانندۀ تاکسی به گونه‌ای برخورد می‌کند که باعث بدحالی او می‌شود. راننده هم حال بدِ خود را به مسافر بعدی منتقل می‌کند و آن مسافر که مشتری مغازۀ شماست، به شکلی کاملاً ناخواسته حال بدش را به شما منتقل می‌کند. حال نوبت شماست که به عنوان یک حلقه از این چرخۀ نفرت تصمیم بگیرید که این حال بد را به نفر بعدی تحویل دهید و یا این که آخرین حلقۀ این چرخه باشید.
به همین منوال ما حلقه‌هایی در میان چرخۀ برکتیم؛ یعنی مِهرها و لطف‌ها و هدیه‌ها و روزی‌ها و شادی‌هایی از حلقه‌های قبلی به ما می‌رسند و این ماییم که تصمیم می‌گیریم این موهبت‌ها را به افراد بعدیِ این چرخه منتقل کنیم، یا این که آنها را در خودمان نگه داریم و آخرین حلقۀ این چرخۀ برکت باشیم؛ برای مثال کسی شما را در آغوش می‌کشد و هدیه‌ای به شما می‌دهد. شما می‌توانید به نوبۀ خود شخصی دیگر را در آغوش بکشید و با تقدیم آن هدیه به او، باعث شادی او شوید، یا این که آن شادی و هدیه را در وجود خود مسدود کنید و اجازه ندهید آن برکت‌ها از شما عبور کنند و به دیگران برسند.
اگر آخرین حلقۀ چرخۀ برکت باشیم، به احتمال زیاد برکت را تباه می‌کنیم. شاید دیده باشید برخی از جاها هستند که آب را در خود نگاه می‌دارند و اجازه نمی‌دهند آب از آنها بگذرد و به سرزمین‌ها و انسان‌های تشنه برسد. آب مدّتی در آن مناطق می‌ماند و به مرور زمان بوی نا می‌گیرد و می‌گندد. به همین ترتیب برکت و محبت و موهبتی که به ما رسیده است، اگر در وجود ما بماند، به تدریج متعفن می‌شود و از بین می‌رود. بُخل و خسّت درواقع به معنی این است که شخص به آخرین حلقۀ ثروت تبدیل شده است؛ یعنی به جای این که خودش از آن ثروت بهره بگیرد و به دیگران هم بهره برساند، آن را در زندگی خود بلوکه می‌کند و تمام ارزش آن را از بین می‌برد.
به این ترتیب ماییم و دو چرخه؛ چرخۀ برکت و چرخۀ نفرت. ما حلقه‌ای در میان این دو چرخه‌ایم. گاهی از حلقه‌های پیشین خیر و نیکی و شادی و نعمت به حلقۀ وجودِ ما می‌رسد و گاهی هم از حلقه‌های قبلی شرّ و بدی و غم و نقمت به ما منتقل می‌شود. ما باید با آگاهی و شجاعت تصمیم بگیریم که خشونت و عصبانیت و نفرت را در خودمان متوقف کنیم و اجازه ندهیم از طریق ما به حلقه‌های بعدی منتقل شوند و از سوی دیگر، خیر و محبت را به حلقه‌های دیگر منتقل کتیم و به این ترتیب چرخه‌ای از روشنایی و مهر و شادی پدید آوریم و به مرور زمان، دنیا را به جای بهتری تبدیل کنیم. ما می‌توانیم از همین حالا تصمیم بگیریم که همواره آخرین حلقۀ چرخۀ نفرت و همیشه حلقۀ میانیِ چرخۀ برکت باشیم.
منبع:کانال تلگرام ایرج شهبازی
