هشت سال پس از حمله امریکا در ننگرهار، آثار ماندگار «مادر بمب‌ها» بر روستاییان
نزدیک به هشت سال پس از پرتاب بزرگ‌ترین بمب غیرهسته‌ای ایالات متحده موسوم به «مادر بمب‌ها» بر ولسوالی اچین ولایت ننگرهار، باشندگان محل هنوز هم با پیامدهای ویرانگر این سلاح روبه‌رو هستند. شبکه خبری الجزیره با تهیه گزارشی از منطقه، ابعاد انسانی و زیست‌محیطی این حمله را بررسی کرده است.
در سال ۲۰۱۷، ارتش آمریکا بمب «GBU-43/B» را که دارای قدرت انفجاری معادل ۱۱ تُن TNT است، بر مجموعه‌ای از غارها و تونل‌های گروه داعش در روستای اسدخیل پرتاب کرد. مقامات دولت وقت افغانستان اعلام کردند که در این حمله ۹۶ عضو داعش کشته شدند.
اما اکنون، ساکنان محل روایت دیگری دارند. آنان به الجزیره گفته‌اند که منطقه هرگز به وضعیت عادی بازنگشته و تأثیرات مخرب بمباران، زندگی‌شان را به‌گونه‌ای جدی مختل کرده است. قدرت‌ولی، یکی از کشاورزان محلی، اظهار داشته: «قبلاً از زمین خود ۱۵۰ کیلوگرام گندم برداشت می‌کردیم، اما حالا حتی نصف آن را هم به‌دست نمی‌آوریم. خاک آلوده شده و مردم به بیماری‌های پوستی و تنفسی دچار شده‌اند.»
گزارش الجزیره به نقل از داکتران محلی از افزایش بیماری‌های پوستی و تنفسی در این منطقه خبر می‌دهد. دکتر محمدنسیم شینواری، از پزشکان ولایت ننگرهار، دلیل این وضعیت را بقایای مواد منفجره و آلودگی‌های ناشی از تجهیزات نظامی عنوان کرده است. او می‌گوید: «بمب‌ها و سایر مهمات نظامی تأثیرات مخربی بر خاک، آب و سلامت مردم گذاشته‌اند.»
الجزیره در گزارش خود تأکید می‌کند که وضعیت کنونی روستای اسدخیل و مناطق اطراف آن، نمادی از هزینه‌های سنگین جنگ در افغانستان است؛ جایی که پس از پایان درگیری‌ها، مردم همچنان بدون حمایت مؤثر درگیر رنج‌های ناشی از سلاح‌های سنگین باقی مانده‌اند.
